Interview geschreven door: Laura van de Burgt
Of ze sentimenteel worden van hun naderende pensioen? Nee joh. Maar het gewicht van de aanstaande verandering voelen ze wel degelijk. Na tien jaar samen aan het roer van Sioux Technologies te hebben gestaan, nemen Erik van Rijswijk (COO) en Leon Giesen (CEO) per 1 januari 2025 afscheid. Ze zijn niet van plan om daarna nog regelmatig bij Sioux op de koffie te komen: weg is weg, ze gaan niemand voor de voeten lopen. Maar privé blijven ze elkaar wel zien, want je mag geruststellen dat ze in de loop der jaren bevriend zijn geraakt. ‘Wij zijn totaal verschillend, juist daardoor werkt het zo goed tussen ons.’
Dat hun leven er vanaf januari totaal anders gaat uitzien, staat voor beiden vast. Maar er is een groot verschil in de manier waarop Erik en Leon zich voorbereiden op deze nieuwe levensfase. Leon houdt zijn agenda liefst zo leeg mogelijk, maar Erik heeft al een lijstje met nieuwe projecten klaarliggen.
Hoe typerend is het Leon, dat Erik al een lijstje heeft gemaakt en jij niet?
‘Dat planmatige is typisch Erik, hij houdt van controle. Ik heb die behoefte veel minder, en nu al helemaal niet. Ik ben jaren geleefd door een volle agenda, ik vind het lekker om even helemaal niks te moeten. Dat onbekende bevalt me wel.’
Wat staat er allemaal op die to-do lijst van jou, Erik?
‘Om te beginnen ga ik op Spaanse les. Daarnaast wil mondharmonica leren spelen, ik heb al een leraar gevonden. Ook hebben we mooie reizen gepland naar Thailand, Canada en Noorwegen. Verder wil ik lekker veel blijven sporten, golfen en mountainbiken. En ik heb met mijn vrouw Roos afgesproken dat we elke maand een stad in Nederland gaan bezoeken – met de trein, met de 65-pluskaart, ha! – en dan zien we wel hoe laat we thuiskomen. Ik ben een planner ja, ik vind het fijn om voorbereid te zijn. Maar mijn lijst is niet in beton gegoten hoor. Ik bepaal zelf wat ik ermee doe.’
Zetten de plannen van Erik je ook niet een béétje aan tot actie, Leon?
‘Nee, totaal niet. Ik weet wel wat ik níet wil. Ik ga niet kamer voor kamer het hele huis opruimen zoals mijn vrouw graag wil, ik ga niet klussen bij de kinderen en ik word ook geen oppasopa die elke week met de kleinkinderen naar de kinderboerderij fietst. Mijn vrouw hoeft ook niet bang te zijn dat ik straks overal hand in hand met haar naartoe wil. Ik wil graag iets nuttigs doen met mijn vrije tijd, maar in welke vorm dat zal zijn, dat zie ik nog wel.’
En jouw vrouw Erik, wat verwacht die ervan?
‘Ik zei laatst voor de grap tegen haar dat ik ook lid wilde worden van het koor waar zij bij zingt – nou, dat hoefde ik dus niet te proberen. Wij kunnen elkaar goed loslaten.’
Wat is het geheim van jullie samenwerking binnen Sioux? Jullie zijn totaal verschillend.
Leon: ‘Dat wij elkaars tegenpolen zijn, is juist onze kracht. Omdat we anders naar de dingen kijken, vullen we elkaar aan, dat hebben we altijd als een voordeel gezien. Erik is bijvoorbeeld heel technisch, ik absoluut niet. Erik denkt uitvoerig over dingen na voordat hij een besluit neemt, ik hak sneller knopen door. Belangrijk is onderling respect en vertrouwen. Samen komen we verder dan alleen.’
Erik: ‘Ik weet nog dat we in de Zwitserse stad Écublens met een klant gingen praten over een mogelijk nieuw project. Zitten we daar aan tafel, doet Leon ineens een voorstel waarover wij het nog helemaal niet hadden gehad. Ik dacht: wat doet hij nou? Maar hij sleepte de deal wel binnen.’
Leon: ‘Commercieel gezien stap ik sneller over risico’s heen, maar toch waardeer ik Eriks beschouwende karakter zeer. Uiteraard hebben we dat voorstel later samen goed doorgerekend. Als het onderaan de streep toch niet gunstig was geweest, was ik gewoon teruggegaan naar de onderhandelingstafel.’
Erik: ‘Maar dat was niet nodig. Écublens was een van onze meest succesvolle projecten ooit.’
Wat was het belangrijkste moment in jullie samenwerking?
Erik: ‘Het begin, denk ik. De overname van mechatronica-expert CCM in 2014 is zeer bepalend geweest voor Sioux, want daardoor konden we doorgroeien van ‘detacheringsbureau’ naar productontwikkelaar. Leon trad vlak na de overname in dienst als CEO en speelde daar een cruciale rol in. Zelf heb ik nooit de ambitie gehad om een groot bedrijf te leiden – ik vond 100 medewerkers al veel. Maar Leon overzag dat, hij heeft Sioux heel goed door die complexe periode geleid.’
Leon: ‘De samenvoeging kon alleen succesvol worden als de medewerkers van CCM écht onderdeel werden van Sioux. Daar heb ik hard aan moeten trekken, want hoogopgeleide mensen willen nog weleens eigenwijs zijn, dat is ook hun kracht natuurlijk. Door ze vanaf het begin samen in aan projecten te laten werken, is dat wel gelukt. Het geeft Sioux een unieke positie: wij zijn geen makers, wij zijn ontwikkelaars.’
Hebben jullie ook weleens wakker gelegen van je werk?
Erik: ‘Ik vond de eerste maanden van de coronacrisis verschrikkelijk. Ineens moest iedereen vanuit huis gaan werken, dat alleen al vond ik helemaal niks. Maar als onze technische infrastructuur het vele thuiswerken niet had aangekund, hadden wij onze klanten niet meer kunnen bedienen. Dan was het einde verhaal geweest voor Sioux. Daar heb ik echt slecht van geslapen.’
Leon: ‘Ik heb een paar keer uit het raam gehangen tijdens het Ultra-X-project van ThermoFisher. Het was een fantastische, uitdagende, multidisciplinaire klus, maar eigenlijk hadden we geen idee waaraan we begonnen. We hadden afgesproken dat we deze innovatieve sensor voor een microscoop zelf zouden produceren, maar we hadden daar nog helemaal niks voor klaarstaan. Het leidde een aantal keer tot stevige discussies met de klant: we waren samen in een boot gestapt waar we niet meer uit konden en wilden. Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen. Door dat project zijn we ook flink in waarde gestegen voor andere klanten.’
Hoe voelt het om na al die avonturen afscheid te nemen van Sioux?
Erik: ‘Dubbel. Ik heb 29 jaar van mijn leven aan Sioux gewijd en nu spring ik van de rijdende trein. Op mijn 50e wilde ik onafhankelijk zijn en de vrijheid hebben om iets anders te kunnen gaan doen. Dat is gelukt, echter die vrijheid heb ik nooit nodig gehad, ik vond Sioux nog veel te leuk. Vanaf dat moment heb ik elk jaar voor mezelf bepaald of ik nog genoeg kon toevoegen aan het bedrijf. Toen ik 60 werd, kreeg ik steeds sterker het gevoel dat het tijd werd voor een nieuwe generatie. Dus ik ben al zeker vijf jaar over tijd.’
Leon: ‘Ik werk pas 10 jaar bij Sioux, ik ben een zij-instromer. Ik riep al jaren dat ik in 2024 zou stoppen. Dat neemt niet weg dat ik dit bijzondere bedrijf zal missen. Er lopen hier zoveel slimme, energieke mensen rond. Van die contacten heb ik enorm genoten.’
Is het niet spannend voor Sioux dat er twee zwaargewichten tegelijk stoppen?
Leon: ‘We zijn achter de schermen al anderhalf jaar bezig met de overdracht aan Rene en daarbij bestaat het Executive Team uit mensen die al lange tijd bij Sioux werken. Dus ik heb daar alle vertrouwen in. Bovendien blijven Erik en ik aan boord als executive advisors. Als Rene daar behoefte aan heeft, kan hij altijd bij ons terecht om te klankborden. Maar we komen niet ongevraagd op de koffie, het initiatief ligt bij hem.’
Erik: ‘Wij hebben zes jaar met Rene samengewerkt, daardoor weten we dat hij de bedrijfscultuur van Sioux omarmt. Rene beseft dat onze medewerkers ons kostbaarste bezit zijn. We hebben een veilige en inspirerende werkomgeving gecreëerd, die mensen laat floreren. De denkkracht binnen Sioux is fenomenaal, daar ben ik ontzettend trots op. Rene snapt dat dit de basis is voor ons succes.’
Erik, ben jij als medeoprichter eigenlijk niet een verpersoonlijking van de bedrijfscultuur?
Erik: ‘Ik denk het wel. Dat wij als board members bijvoorbeeld geen eigen parkeerplaats hebben, is omdat wij echt vinden dat iedereen even belangrijk is. Om die reden namen Leon en ik ook altijd uitgebreid de tijd om kennis te maken met nieuwe medewerkers; en dan niet door een lullige PowerPoint af te draaien, maar door echt in gesprek te gaan.’
Leon: ‘De sfeer bij Sioux is inderdaad geweldig, dat is vooral een verdienste van Erik en Hans. De kernwaardes die zij bijna dertig jaar geleden formuleerden, worden echt geleefd. Het zijn geen loze kreten. Dat zie je niet vaak.’
Hoe kijken jullie naar de toekomst van tech?
Erik: ‘De ontwikkelingen in ons vakgebied gaan zo snel, dat ik me niet meer waag aan voorspellingen. Maar in algemene zin zie ik vooral kansen. Het is toch geweldig dat chirurgen straks dankzij onze technologie al tijdens het verwijderen van een tumor kunnen zien of de snijranden schoon zijn? Dat soort innovaties vind ik nog steeds het allermooiste aan ons vak: wij kunnen de wereld beter maken.’
Leon: ‘We zullen het er vast nog weleens over hebben, als we samen zitten te vissen, ergens in Helmond aan het kanaal.’
